( Мислење на Блумберг ) Блокирањето на сметководствената реформа ќе ги остави САД во дисонанца со остатокот од светот и ќе го направи финансискиот систем поранлив

Повеќе од една деценија по финансиската криза во 2008 година, САД конечно се залагаат за неопходните реформи, со цел да го направат системот поодржлив. Сепак, Конгресот го попречува тоа, пишува Блумберг.

Реформата вклучува сметководствено правило што одигра голема улога во влошувањето на финансиската криза. Практично ги обесхрабруваше банките да признаат лоши заеми сé додека загубите не станат “веројатни”, што значи дека исплатите веќе беа задоцнети. Така, банкарските сметки изгубија контакт со ужасот на регулаторите, инвеститорите, па дури и со шефовите на банките. Загубите на крајот се случија во исто време, оштетувајќи ја способноста на финансиските институции да дадат нови заеми иако во тој момент на економијата им беа најпотребни.

По колапсот, Г-20 им наложи на регулаторите за сметководство да развијат подобар пристап. Нивното решение беше да се побара од банките да акумулираат резервации врз основа на очекуваните загуби од заеми. Според новиот стандард, ризичните заеми наметнуваат поголеми резерви на самиот почеток, дури и ако должниците ги сервисираат своите долгови на време. Компаниите исто така треба да објавуваат дополнителни информации за нивните кредитни портфолија и моделите што ги користат за да ги предвидат нивните перформанси.

Овој пристап има неколку предности. Тоа може да го изедначи финансискиот циклус преку поттикнување на финансиските институции да донесат повеќе одредби во добри времиња, што ги прави подобро подготвени за лошите. Таа ја ограничува несовесната еуфорија, со тоа што доверителите размислуваат повеќе за ризиците на почетокот. Пристапот се однесува на сите видови на доверители, па фрла светлина и наметнува дисциплина надвор од традиционалниот банкарски систем – каде што се концентрирани најагресивните хипотекарни и корпоративни заемодавачи.

Новото правило има еден недостаток – претходно обезбедувањето ги ограничуваше плаќањата на акционерите, бидејќи тоа влијае на првичната добивка и може да бара дополнителен капитал. Затоа лобистите од финансиската индустрија веќе долго време се спротивставуваат на тоа, тврдејќи дека тоа може да доведе до несакани флуктуации во обезбедувањето со промена на економските очекувања. Во последниве месеци, лобистите собраа одредена поддршка во Конгресот – законодавците воведоа предлог-закон до Претставничкиот дом и Сенатот, со што ќе се блокираат регулаторите и ќе треба да подготват темелна студија за нејзините потенцијални ефекти врз кредитирањето.

Понатамошното истражување на ова прашање може да донесе само понатамошни одложувања. Голем дел од светот го усвои новиот стандард минатата година без никакви посебни потешкотии. Одборот за сметководствени стандарди работеше неколку години за да ја развие својата верзија, спроведе десетици состаноци со засегнатите земји, разгледувајќи повеќе од 3.000 коментари и правење амандмани за олеснување на товарот на помалите банки.

Правилото “тековно очекувано губење на кредити” беше конечно завршено во 2016 година. Доколку стапи на сила во 2020 година, како што беше планирано, сите погодени претпријатија би имале повеќе од три години да се подготват.

Навистина, одредбите ќе зависат од предвидувањата што ги прават доверителите. Но, студијата на Moody’s Analytics откри дека дури и во несовршен модел за економски прогнози, правилото би функционирало како што се очекувало, ако било во сила за време на кризата во 2008 година. Благодарение на моделот за мазно обезбедување, кредитите би биле „затегнати“ за времето на кредитниот бум.

Блокирањето на реформите во последната минута ќе ги остави САД во дисонанца со остатокот од светот и ќе го направи финансискиот систем поранлив до следната криза – исто како што администрацијата на Трамп ги ослабува другите одбрани. Законодавците мора да дозволат новото правило да стапи на сила.

 

Забрането превземање на содржината без претходно одобрение од редакцијата на БанкоМетар.мк