Сепак, премногу притисок од Америка може да го натера Пекинг да прибегне кон цврста моќ

Кинеската влада издаде нејасни, но цврсти предупредувања дека ќе одговори на нацрт-законот усвоен од американскиот Конгрес, со кој ќе се бара Белата куќа да ги заштити човековите права и да ја гарантира автономијата на Хонг Конг. Но, можностите за реакција на Кина во Кина се ограничени. И повеќето од овие опции веќе беа остварени за време на трговската војна на претседателот Доналд Трамп, пишува Ноа Смит за „Блумберг“.

Најочигледен одговор на Кина би бил да престане да купува американски производи. Сепак, Кина веќе воведе такса од 135 милијарди американски долари. Продажбата во Кина од цела Америка се намали.
Земјоделската индустрија беше особено погодена. Стечаите кај земјоделците се зголемија за 24% оваа година, а во извештајот на Американската федерација на фармерите се наведува дека скоро 40% од приходите на земјоделците оваа година ќе потекнуваат од придобивки од осигурување или од државна помош.

Ова е економска катастрофа за многу земјоделци и главоболка за многу други извозници. Но, штетата е веќе направена. Малкумина очекуваат извозот во Кина да закрепне, дури и ако трговската војна заврши утре затоа што Кина најде други добавувачи. Дури и оние американски извозници кои сè уште ги продаваат своите производи во Кина треба да сфатат дека нивната состојба е несигурна. Ако се мудри, тие веќе ќе бараат алтернативни пазари. Значи, Кина нема ништо повеќе да се заканува на трговскиот фронт.

Другото големо оружје во кинескиот арсенал се инвестициите. Кинеската влада традиционално беше голем купувач на долгот на американската влада, држејќи го второто најголемо учество на државните хартии од вредност по Јапонија. Со текот на годините, многумина се загрижени дека кавгата меѓу САД и Кина ќе го присили Пекинг да ја продаде оваа планина на долгови, предизвикувајќи големи проблеми за американскиот финансиски систем и економија.

Но, оваа опасност е многу далечна од две причини. Прво, како што покажува неодамнешното искуство, на САД едноставно не им се потребни парите на кинеската влада. Во 2015 и 2016 година, Кина доживеа еден од најголемите одливи на капитал во историјата, со напуштање од земјата на околу 1 трилион долари. Ова доведе до огромен пад на девизните резерви на Кина, повеќето од нив се во американски обврзници.

Ако Соединетите држави беа многу зависни од финансирањето на кинеската влада, каматните стапки на американскиот долг – и како последица на тоа, од целата економија – ќе се зголемија. Наместо тоа, тие паднаа.

Ако Кина може да се ослободи од една четвртина од своите државни обврзници во САД без да предизвика забележително движење во трошењето на американските заеми, тогаш заканата од другите три четвртини веројатно не е голема. САД, како и остатокот од развиениот свет, едноставно се преплавени со финансиски капитал.

Намалувањето на капиталните резерви како одговор на американските акции на Хонг Конг ќе ја доведе Кина во поголем ризик од САД. Без тампон на резерви, повторување на настаните од 2015-16 година може да доведе до класична криза на новите пазари во Кина, при што одливите на капитал предизвикуваат ненадејна амортизација на валутата, уништувајќи го финансискиот систем и ја нарушуваат економијата.

Едно последно нешто што можеше да стори Кина е да го спречи извозот на ретки метали, кои се неопходни за многу технолошки производи. Сега Кина доминира во производството на овие суровини. Но, како што забележува Дејвид Фиклинг, оваа закана е исто така минимална. Кога Кина престана да ги извезува овие метали во Јапонија како дел од геополитички спор во 2010 година, Токио едноставно се здружи со австралиска компанија за пронаоѓање на нови резерви, брзо кршејќи го кинескиот монопол. САД лесно може да го повторат ова достигнување.

Значи, на Кина и преостанува малку економско оружје за да им се закани на Соединетите држави за проблемот со Хонг Конг. Слично на тоа, Пекинг ќе биде немоќен да одговори на другите геополитички и хуманитарни конфликти, како што е осудата на САД за масовно убивање на муслимани во провинцијата Ксинџијанг во Кина или територијалните спорови во Јужното Кинеско Море. Затоа, можноста на Кина да ја ескалира трговската војна се чини ограничена.

Сепак, Кина има друго оружје. Она што експлодира и убива. Притискајќи ја Кина за сè, од трговијата до човекови права, до автономијата во Хонг Конг, САД мора да ја запомнат сопствената историја. Тоа беше немилосрдниот економски и дипломатски притисок на Соединетите држави поради инвазијата на Јапонија врз Кина, која ја доведе земјата до напад врз Перл Харбор во 1941 година. Со осиромашување на нејзиниот економски арсенал, Кина во одреден момент може да одлучи дека е дојдено време за поцврсто дејствување . Во оваа смисла, ескалацијата на тензиите меѓу САД и Кина го прави светот поопасно место.

 

Забрането превземање на содржината без претходна согласност од редакцијата на БанкоМетар.мк