Кина и еврозоната немаат многу заедничко, но тие го делат проблемот на локалните банки со несофистицирани деловни модели со висок ризик. Консолидацијата ќе биде здрава и во двата региона и ќе го поттикне економскиот раст. Но, локалните банки обично се заштитени од локалните политички интереси и така често продолжуваат да работат долго откако ќе треба да бидат инкорпорирани или затворени, пренесува The Banker.
Страстите се разбудија во Кина кон средината на ноември кога Блумберг објави извештај дека финансиските регулатори „размислувале за поттикнување на проблематични заемодавци со помалку од 100 милијарди јуани (14 милијарди американски долари) средствата наменети за оние што треба да се спојат или реструктуираат “.
„Фич“ истакна дека има 4.000 банки со ваква големина во Кина кои сочинуваат 20% до 25% од средствата на банкарскиот систем.
„Овие банки имаат лоша франшиза и обично имаат комбинација на лоша капитализација, ниска профитабилност, силно влијание на локалната самоуправа и високо кредитирање на сродните страни и висока изложеност на не-кредитни инвестиции кои во многу случаи се повисоки од нивната книга за заеми“, коментира Фич.
Но, оттогаш работите минаа непречено и мора да претпоставиме дека политичките интереси преовладуваат над економските. Локалните банки ширум светот често се под контрола на регионалните власти, кои се многу заинтересирани да ги чуваат како инструменти за политика.
Сличен проблем има и Еврозоната. Таму, монетарната политика на Европската централна банка, како и насочените операции за долгорочно рефинансирање (ТЛТРО) се дизајнирани да им помогнат на помалите банки во нивното финансирање, вешто да одржуваат некомпетитивни играчи. Финансирањето на ТЛТРО се проценува на околу 6% од банкарските средства во Шпанија и Италија.
Забрането превземање на содржината без претходна согласност од редакцијата на БанкоМетар.мк