Францускиот премиер Мишел Барние ја отвори вратата за потенцијално дополнително оданочување на богатите поединци и големите компании во обид да го надомести огромниот буџетски дефицит на Франција и да ја добие довербата на меѓународните инвеститори. Новиот премиер на втората по големина економија во еврозоната изјави во интервју за телевизијата Франс 2 на 22 септември дека не сака да ги зголеми даноците за средната класа и работниците, но нагласи дека е потребен колективен напор за намалување на трошоците и неутрализирање тешката должничка ситуација.

Барние не го исклучи учеството на најбогатите поединци во оваа „кампања за поправка“, како и „некои многу големи мултинационални корпорации кои работат добро и можат да дадат свој придонес“.

Парламентарните партии од левицата и десницата се заканија дека ќе поместат гласање за недоверба на новоформираниот француски кабинет, зголемувајќи го ризикот од остар колапс што дополнително ќе ги влоши затегнатите јавни финансии. Ситуацијата дополнително ја влошува фактот што некои пратеници ја поддржаа новата француска администрација под услов таа да не ги зголеми даноците.

Прашањето е особено болно за центристите на претседателот Емануел Макрон, кои велат дека седумте години што ги држат тарифите под контрола биле камен-темелник на економската политика што го трансформираше богатството на Франција, носејќи работни места и странски инвестиции.

Сепак, Барние има малку простор за маневрирање по неколкумесечните политички ќор-сокак што следеа по ненадејната одлука на претседателот да го распушти парламентот, ја поткопа довербата на инвеститорите и ја турна Франција на многу поголеми трошоци за задолжување од другите европски земји.

Откако Макрон распиша предвремени избори за 9 јуни, референтниот француски берзански индекс изгуби повеќе од 6% од својата пазарна вредност, што го прави „аутсајдерот на Европа“. Француските државни обврзници, исто така, се лизнаа пониско, зголемувајќи ја разликата во приносот на 10-годишниот француски долг во однос на референтната германска обврзница на Европската унија со иста рочност за околу 30 базични поени од нивото пред гласањето.

„Нашата земја е во многу тешка ситуација – долг од 3 трилиони. евра и годишна камата од 50 милијарди евра“, вели Барние во интервјуто. И додаде дека „голем дел од француските обврски се на меѓународните пазари и довербата во Франција мора да се задржи“.

Кабинетот на премиерот, објавен вечерта на 21 септември, а првиот состанок го одржа утрото на 23 септември, е резултат на повеќе од два месеци преговори, во суштина по обидот на Макрон да донесе стабилност во парламентот поделен меѓу тројца жестоко спротивставени политичките партии, ниту една од нив не може да владее самостојно.

Новиот кабинет е мешавина од конзервативци и центристи кои не секогаш работат без проблеми. Згора на тоа, дури и ако успее да ги задржи групите обединети, тие не се во состојба да го спречат гласањето за недоверба што ќе ја урне владата. Што предизвика коментари на финансиските набљудувачи дека не е прашање каква влада има Франција, туку кога таа ќе падне. И ова ќе ги обесхрабри инвеститорите да се вратат во земјава.

Левичарскиот Нов народен фронт, кој има најмногу места во долниот дом на францускиот парламент, вети дека ќе го собори кабинетот во најраниот можен момент. Нема доволно гласови да го направи тоа сама, но може да добие поддршка од екстремно десничарското „Национално собрание на Марин Ле Пен, во чии раце е де факто судбината на новите владетели“. Политичката сила веќе најави дека новата влада „нема иднина“ и е враќање на „макронизмот“.

Приоритет на кабинетот на Барние е да подготви нацрт-буџет за 2025 година во наредните недели за да го заузда растечкиот дефицит. Сепак, тоа најверојатно нема да се случи до крајниот рок – 1 октомври, кога документот мора да влезе во парламентот. Притисокот е зголемен со одлуката на ЕУ да го стави Париз во специјалната процедура за прекумерен дефицит, со цел да се наметне построга фискална дисциплина на земјите со прекумерен долг и дефицит.

Без нови мерки за намалување на трошоците или зголемување на даноците, францускиот буџетски дефицит оваа година би можел да достигне 6 отсто од БДП, објави францускиот „Еко“ кон крајот на минатата недела, повикувајќи се на прогнози на Министерството за финансии. Правните норми на ЕУ се за најмногу 3 проценти.

Во интервјуто објавено на 23 септември, претседателот на Банке де Франс, Франсоа Вилерој де Гало, ги поддржа даночните предлози на Барние и додаде дека даночните зголемувања мора да бидат насочени и праведни за да не се поткопува економската доверба со оптоварување на средната класа и малите бизниси.

„Може да се намалат познатите даночни ослободувања кои ги фаворизираат најбогатите или се насочени против еколошката транзиција“, рече банкарот во интервју за весникот „Ла Монтањ“. И додава дека „во привремена и дополнителна наредба не треба да се исклучи разумниот придонес на најголемите даночни обврзници и компании“.

Говорејќи на радиото Франс Инфо на 22 септември, заменик-претседателот на Националното собрание Себастиен Шену објави дека одлуката на неговата партија да поддржи гласање за недоверба ќе зависи од буџетот и пристапот на Барние. Премиерот треба да се обрати пред францускиот парламент на 1 октомври, што ќе биде прва можност за која било од партиите да побара гласање за недоверба.

Барние за министер за финансии го избра 33-годишниот Антоан Арман, кој има мало политичко искуство. Неговото крило ќе го штити одговорниот за буџетот – 39-годишниот Лоран Сен Мартен – претседател на јавната агенција Business France, која го промовира растот на извозот и странските инвестиции.

Арман во интервју за Журнал ду Диманш рече дека „во сегашниот фискален контекст, директното исклучување на некои привремени и насочени давачки би било неодговорно“, но „тоа не го претвора во доктрина и не ги решава проблемите: ние мора да ги намалат трошоците и да ги направат поефикасни“.

Потписот на Барние беше лидерот на републиканците во Сенатот Бруно Ретаљо за министер за внатрешни работи. Ретајло (63) беше гласен критичар на претходните влади на Макрон, притискајќи за поголема фискална дисциплина и поконзервативен пристап кон социјалните прашања.