Ова е поефикасен начин за промена на однесувањето отколку наметнувањето директни даноци

Температурите се зголемуваат и треба да се работи многу за да се спречат катастрофалните последици. Европа бара брз и лесен начин да направи разлика: зошто да не преку банките, напиша Пол Дејвис за Блумберг.

Можеби не им се допаѓа на директорите на финансискиот сектор, но банките се ефикасен начин да ја зголемат цената на јаглеродот и да обезбедат сите компании правилно да ги откријат своите емисии. Владите можат да ги натераат банките да вршат надзорна работа за нив.

Ако ова звучи како скандалозно барање, погледнете го поинаку. Банките веќе се користат за политички и социјални цели, главно од САД. Правилата против перење пари се драстично зајакнати во последните 20 години, особено за борба против финансирањето на тероризмот и за спречување на активностите на политички неприфатливи или опасни луѓе и групи. Прашајте го БНП Парибас што се случува ако помогнете да се насочат парите кон непријателите на Америка. (Француската банка беше казнета со 9 милијарди долари во 2014 година за финансиски трансакции со Судан, Иран и Куба.)

Едноставниот факт е дека финансиите се во срцето на сe и банките можат да се контролираат релативно лесно. Системот е единствен и ефективен прозорец кон економијата и сега е внимателно следен и регулиран.

Во однос на климата, идејата е да ги натераме банките да размислат многу повеќе за тоа на кои компании им позајмуваат пари и по која цена. Многу банки веќе престанаа да финансираат електрани со јаглен, но стрес-тестовите, кои вклучуваат климатски ризици и ќе доведат до повисоки капитални барања, можат да помогнат во создавање структура на трошоци за финансирање што треба да помогне во почистите деловни активности и да ги обесхрабри валканите практики во индустриите.

Европската банкарска власт неодамна соопшти дека очекува банките сериозно да ги сфатат построгите регулативи за животната средина и да почнат да ги додаваат своите капитални бафери за да им помогнат да ги апсорбираат потенцијалните загуби од климатските ризици. Претстојните стрес -тестови во еврозоната треба да започнат да откриваат какви проблеми климатските ризици можат да предизвикаат во кредитните портфолија. Разбирањето на ова вклучува банките да собираат и известуваат многу повеќе информации за нивните изложености.

Ова е тежок и скап проблем за индустријата, но е неизбежен затоа што владите сфатија дека дејствувањето преку финансискиот систем е економски и политички изводливо.

Гласачите не сакаат дополнителни директни даноци за автомобили и снабдувачи на енергија или оние за компании што доведуваат до повисоки цени за нештата што сакаат да ги купат. Меѓутоа, загадувањето и широката употреба на фосилни горива мора да бидат поскапи за да ги поттикнат луѓето да најдат алтернативни начини да ги прават работите. Зголемувањето на финансирањето и капиталните трошоци за активности што се полоши за животната средина е добар одговор.

Се уште има дебата која престои. Некои банкари претпочитаат цени за јаглерод, што ги засега сите индустрии и треба да ги погоди најголемите престапници по највисока цена. Шемите за тргување со емисии и кредити за јаглерод се меѓу начините да се направи ова. Тие имаат ефект сличен на данок, но цената ја одредуваат пазарите, а не владите. Можен недостаток е тоа што шпекулациите на пазарот може да доведат до погрешни цени, понекогаш екстремно искривени. Владите исто така треба да ги контролираат компаниите за да се осигураат дека правилно ги користат овие алатки и дека ги сносат вистинските трошоци.

Надвор од политичката погодност, банките и онака треба да разберат и да се подготват за климатските ризици. Постојат кредити за компании, домови и комерцијални имоти, кои, на пример, се соочуваат со зголемен ризик од пожар или поплави. Ако преференциите на потрошувачите се префрлат на позелени стоки и услуги, каква ќе биде вредноста на кредитите за воспоставените бизниси кои се напуштени?

Банкарите можеби мрчат, но користењето на нивната индустрија за борба против климатските промени е многу разумно. Финансиските стимулации функционираат, а користењето на банките за наметнување трошоци е поефикасно отколку чекањето политичарите да ги направат директните даноци некако подносливи.