Деновите кога главниот извршен директор на Deutsche Bank можеше да му држи предавања на остатокот од светот за тајните на германскиот економски модел, изграден на брилијантен инженеринг, незапирлива извозна машина и непречен консензус меѓу синдикатите и менаџерите, одамна ги нема, пишува Британски Телеграф.
Во говорот во Франкфурт оваа недела, Кристијан Савинг, актуелниот шеф на Дојче банк, рече дека Германија ќе стане „болниот човек на Европа“ доколку итно не ги реши своите структурни проблеми.
Дојче банк отсекогаш важеше за стожер на економијата, а германскиот банкар, се разбира, е апсолутно во право. Проблемот, тврди Телеграф, е во она што тој не го кажа.
Германскиот естаблишмент се покажа неспособен да ја идентификува клучната причина за катастрофалната состојба на работите: сопственото ужасно одлучување и политичка култура. Се додека не го стори тоа, земјата нема да биде способна за радикални реформи на кои толку ѝ се потребни.
Заедно со богатството на Германија растеше и богатството на Дојче банк, кое сега целосно пропадна и е само сенка на она што беше порано. Неговата пазарна вредност сега е дури 70 отсто помала отколку што беше на својот врв и вреди само една третина.
Во Германија пристигна рецесија
По потпирањето на евтината руска енергија и кинескиот економски бум, Германија е заглавена во спирала на мизерија.
Земјата падна во рецесија минатата година, а производството се очекува повторно да се намали оваа зима, што ја прави земја со најлоши резултати во Г-7. Производството е сè уште само 0,2 отсто повисоко од нивото пред пандемијата.
Извршниот директор на Дојче банк, всушност, тврдеше дека неговите сонародници предолго се држеле до „идејата дека економијата ќе продолжи да се развива сама по себе и дека не треба да правите многу за таа да функционира“. Но, тој не успеа да го види клучниот проблем, пишуваат Британците.
Рускиот гас и кинескиот пазар
Германија имаше извонредна среќа во првите две децении од овој век.
Замената на моќната германска марка со далеку послабото евро значеше дека нејзината валута беше драматично потценета, овозможувајќи и да има огромни трговски суфицити и да доминира во широк опсег на индустрии во кои инаку не би можела да се натпреварува.
Во меѓувреме, индустријализацијата на Кина беше изградена на германски машински алати, создавајќи огромен нов пазар за моќните инженерски фирми во земјата.
И покрај сето тоа, Берлин имаше пристап до она што изгледаше како бескрајно снабдување со евтин руски гас, овозможувајќи и на земјата да продолжи со тешката индустрија која е жедна за енергија.
Сите заедно, овој среќен сплет на околности создаде илузија на постојан просперитет што и овозможи на Германија за време на ерата на Ангела Меркел да му држи предавања на остатокот од светот за сјајот на нејзиниот консензуален модел, притоа акумулирајќи трговски суфицити како да ќе траат вечно.