Најдобрите можности за инвестирање веќе можат да бидат во Кина и пазарите во развој
Ворен Бафет еднаш ми рече дека неговите омилени инвестиции не се толку облози за САД колку што се облози за можноста на американските компании да продолжат да извезуваат капитализам во светот, пишува Рана Форухар за „Фајненшал тајмс“.
Компании како „Американ експрес“, „Кока-кола“, „Крафт-Хајнц“ и „Procter & Gamble“, во кои инвестира Беркшир Хатавеј, се огромни глобални франшизи. Сè поголем дел од нивниот раст доаѓа од новите пазари, додека тие сè уште плаќаат солидна дивиденда. Тие беа, рече Бафет во 2012 година, побезбедни отколку дури и државните записи на Министерството за финансии.
Каква разлика во перспективата може да донесат неколку години. Неодамнешните предизвици со кои се соочуваат одделните компании, вклучувајќи го и Крафт-Хајнц. Денес, и целата мудрост за заштита преку акции на мултинационални компании во САД е под знак прашалник. Сега е нејасно како и во некои сектори дали воопшто ќе се спроведува прекуграничен бизнис во наредните години.
Сите знаеме дека глобализацијата е загрозена. Податоците од швајцарскиот институт за економија покажуваат дека глобализацијата го достигнала својот врв и почнала да опаѓа неколку години пред почетокот на тековните трговски војни. Тековните пречки за тоа – од пониските прекугранични трошоци на капиталот до локализација на синџирите на снабдување заради популизам, тарифи и притисок за поддршка на водечките национални компании – наскоро ќе исчезнат.
Така, најпаметните капиталисти започнаа да ги преиспитуваат своите основни теории за инвестирање во новата ера: ера на деглобализација. Некои од новите правила се очигледни – поголемите можеби не се подобри. Неодамнешниот извештај на JPMorgan за деблоколизација покажуваат дека, во текот на последните 20 години, во Соединетите држави имало многу блиски односи помеѓу интензитетот на прекуграничната трговија и маргините на профитот на компанијата. Особено, компаниите со голема пазарна капитализација „имаат голема корист од изнаоѓање работни места, фабрики и ресурси во земјите со најисплатливи плати, даноци, регулативи и инфраструктура“.
Оваа корелација сега се распаѓа како трговијата станува се понестабилна. Технологијата ќе биде главно бојно поле за трговски војни и политички конфликти во иднина. Размислете за неодамнешните наслови за ова, вклучувајќи ги и американско-кинеските спорови околу кинеската групација за технологија Huawei; покренување на антимонополски случај против Амазон од страна на ЕУ и евентуални казни за Qualcomm, како и борба на Г7 за постигнување договор за дигитален даночен систем.
Најглобализираните хабови на технологија што го дефинираат пазарот последниве години, исто така, ќе го намалат интензитетот. Неодамнешните разочарувања од Фејсбук, Амазон, Епл, Нетфликс и Гугл се еден знак, но има многу пофини и пооткривачки примери за тоа што претстои. Arrow Electronics, кој дистрибуира компоненти и полупроводници што се вградени во автомобили, машини за миење садови, компјутери и телефони низ целиот свет, издаде предупредување за профитот, наведувајќи ги „влошените услови за стопанисување“.
Ова не значи дека технологиите веќе нема да го стимулираат растот – едноставно, најдобрите можности за инвестирање може да бидат во Кина и пазарите во развој. Пекинг јасно стави до знаење дека нејзината иницијатива One Belt, One Way не само што ќе се однесува на градење инфраструктура, туку и за создавање целосен високо-технолошки екосистем заснован на кинески дигитални стандарди и локални компании. Кина стана светски инкубатор за мобилни плаќања, АИ апликации и најсовремена биотехнологија.
Мислам дека Кина е многу слична на Соединетите Држави уште од ерата по Втората светска војна – огромен, еднојазичен пазар со зголемувачка побарувачка и база на потрошувачи. Кина го привлече остатокот од Азија и многу нови пазари во нејзината орбита на раст.
Погледнете ја неодамнешната одлука на Филипините, традиционален сојузник на САД, да користат кинески телекомуникациски компании за да ја развиваат својата 5G мрежа. Не можам да замислам дека инвеститорите нема да направат подобро ако инвестираат во Азија отколку во САД или Европа во наредните години.
Ова може да биде точно не само за акциите, туку и за обврзниците. Исто како што инвеститорите кои бараат враќање во светот со ниска каматна стапка се втурнаа во области со висок раст, како што се технолошките акции во последната деценија, така се обидуваат и да заштитат од потенцијален шок за раст со инвестирање на пазарите на долгови кои сега се во меур од епски размери.
Вообичаено е да се каже дека ако САД и светот како целина одат во рецесија, луѓето ќе се свртат уште повеќе кон американските хартии од вредност како безбедно засолниште. Но, откако Националната банка на Кина во 2013 година објави дека веќе не е во интерес на Кина да ја стимулира акумулацијата на девизните резерви, мерката побарувачка за благајнички записи на САД – односот волуменот – се намалува.
Во меѓувреме, ширењето на приносите помеѓу американските 10-годишни државни обврзници и нивните соодветни кинески хартии од вредност се зголемува. Пекинг сигнализираше дека ќе користи стимулации поврзани со инфраструктурата за поддршка на бавната економија. Исто така, таа има за цел да ја зголеми својата трговија со РМБ и да ги отстрани ограничувањата на странска сопственост на финансиските компании порано од очекуваното. Сето ова е да се намали зависноста од доларот и да се создаде кино-ориентиран финансиски екосистем.
Гравитационото поле на Кина, исто така, ќе ги поддржува пазарите на стоки. На Кинезите им треба нафта – оттука и зголемената вклученост на Пекинг на Блискиот исток и блиските односи со Русија, каде и обврзниците и капиталот добро функционираат. Суровините ќе бидат еден од ретките пазари изолирани од деглобализацијата, бидејќи тие ќе бидат водени главно од растот на средната класа на пазарите во развој. Новата ера припаѓа на оваа демографска империја, а не на американските мултинационални компании.
Забрането превземање на содржината без претходно одобрение на редакцијата на БанкоМетар.мк