Тие сега не само што се помалку склони, туку се и помалку способни за тоа

Индикаторите за рецесија во САД се зголемуваат, со една повеќе од вообичаена причина зошто светот треба да се грижи: Кина овој пат нема да дојде напомош на спасување на светот, пишува Даниел Мос за Блумберг.

Само минатата недела, мерачот на индустриското производство во САД неочекувано се спушти на најслабото ниво за една деценија, при што платите во приватните компании пораснаа помалку од очекуваното. Економистите почнуваат да се прашуваат дали САД се приближиле до таканаречената брзина на исклучување – најниската стапка на раст без да влезат во рецесија. Во меѓувреме, Меѓународниот монетарен фонд најверојатно ќе ја намали својата прогноза за глобалниот раст овој месец.
Еден од моторите што го вози глобалното економско закрепнување од последните две рецесии во Америка – релативно плитката во 2001 година и катастрофата што започна во 2007 година – беше Кина. Со ескалацијата на финансиската криза, Пекинг започна пораст на кредитирањето и ги намали каматните стапки, предизвикувајќи побарувачка за сè, од австралискиот јаглен до германските автомобили.

Овој пат веројатно нема да видиме вакво нешто. Пекинг не покажува многу апетит за уште еден круг масивни фискални стимули, бидејќи го неутрализира расипништвото во последната деценија со тоа што дозволува огромна акумулација на долгови и опуштање на ликвидни средства.

Иако кинеските власти ја стимулираа економијата во текот на изминатата година, тие се многу внимателни како го прават тоа. Економистите продолжуваат да предвидуваат намалување на основните каматни стапки, но тие не доаѓаат така брзо, како што неодамна напиша за Блумберг, Шули Рен. Народната банка на Кина избра да ги намали барањата за резерви на доверителите, откако институцијата се фокусира на најдобриот начин за насочување на кредитите на одредени сектори во бизнисот.

Ова не предвидува особено добри изгледи за глобално закрепнување. За време на финансиската криза, највлијателните централни банки во светот ги координираа намалувањата на каматните стапки со Кина. Вклучувањето на Пекинг ја направи Кина сериозен играч на глобалната монетарна сцена.

Колку е веројатно Народната банка повторно да стори нешто со Федералните резерви? Со претседател како Доналд Трамп во Белата куќа, не многу. Трамп веќе го спореди претседателот на ФЕД Џером Пауел со кинескиот претседател Си Џинпинг. Очајот е познат дека создава чудни пријателства во потрага по заеднички краткорочни цели.

Добрата вест е дека што и да се преземат чекори во Кина, тие ќе имаат голем ефект со оглед на големината на земјата. Бруто домашниот производ сега е околу 14 трилиони долари, што е намалување од нешто повеќе од 1 трилион американски долари во 2001 година и околу 4 трилиони американски долари во 2007 година. Кинеските компании продолжуваат да инвестираат во соседните земји, а се финансирани од позајмувачи на Пекинг, како што е Азиската банка за инвестиции. со што инфраструктурата може да обезбеди пари за проблематичните економии.

Сепак, да се соочиме. Кина сега забележува економски раст од околу 6%, а не 15% од 2007 година или околу 10% од 2001 година. Бизнис-менаџерите и политичарите кои го пофалија кинескиот развој на моделот, сега се значително тивки.

Не секоја рецесија е како онаа од 2007 година, ниту пак е придружена со финансиски колапс. Следниот пад, кога и да дојде, сепак ќе биде болен, па САД можеби ќе сакаат да започнат да бараат посветен партнер. Веројатно е грешка да се очекува дека овој пат ќе биде Кина – не само што е помалку склона, туку е и помалку способна.

 

Забрането превземање на содржината без претходна согласност од редакцијата на БанкоМетар.мк