Воведувањето институт за личен банкрот би обезбедило должниците да бидат заштитени од доверители, најчесто банките, но и други кои бараат и во чести случаи ангажираат извршители кои се многу немилосрдни.

Ова за Танјуг го изјави професорот на Академијата за банкарство во Белград (ББА), Хасан Ханиќ и додаде дека некои должници не се во можност да ги подмират своите обврски не по нивна вина, туку понекогаш и од други, па дури и од државни институции.

– Честопати слушаме во медиумите или во нашето опкружување за искуствата на граѓаните чии извршители ги навеле или им го конфискувале имотот, а некои од нив, кога тоа ќе се случи, се закануваат со самоубиство, а некои животи се изгубени токму поради големата задолженост, рече Ханиќ.

Тој посочи дека поради такви ситуации би било добро да се има можност за заштита на должникот во одреден период, обично од три до пет години.

Ханиќ посочува дека воведувањето институт за личен банкрот подразбира назначување на стечаен управник кој би се грижел за имотот и приходите на презадолженото лице во тој одреден период.

Тој додава дека ова повторно значи оставање на одредена минимална сума што е неопходна за да се исполнат основните животни потреби, вклучително и место за живеење, доколку одговорното лице нема стан.

Тој посочува дека пред донесувањето на институтот за личен банкрот, потребно е да се има добар увид во имотот на должникот, за да не се случи некој што тврди дека е презадолжен, да го пренесе имотот на друго лице .

– Важно е тука да има добар увид, добри записи, сепак, го немаме, колку што знам, тој целосно добро обезбеден систем. На крајот на краиштата, многу објекти не се ниту регистрирани, рече Ханиќ.

Меѓу другото, институтот за личен банкрот би подразбирал вклучување на судовите и нивната ефикасност, но, посочува Ханиќ, домашните трговски судови се пренатрупани поради други спорови.

Тој вели дека искуствата на ваквите институти постојат во развиените земји, на пример во САД и другите европски земји.

Ханиќ оценува дека постоењето на ваков институт е добро бидејќи тоа ќе им даде можност на граѓаните да најдат нова работа и да ги подмират своите обврски во одреден период, без да западнат во тешка ситуација.

Тој додава дека тоа би им одговарало и на доверителите, но, посочува, тоа исто така ќе покаже дека државата е одговорна и се грижи за своите граѓани.

Сепак, Ханиќ смета дека во Србија сè уште не се исполнети условите за институт за личен банкрот и дека тоа е ставот на Националната банка на Србија (НБС).

Ханиќ очекува дека ќе се најде решение за ваков закон помеѓу 2025 и 2030 година.

– Ако пандемијата не продолжи и ако се исклучат некои вонредни околности што можат да се појават, но исто така и ако се реализираат овие стапки на економски раст предвидени во наредниот период, мислам дека во периодот од 2025 до 2030 година, би можеле да се направат соодветни подготовки решенија и законска рамка за институтот за личен банкрот, заклучи Ханиќ.