Кооперативниот бизнис модел проникнува во швајцарската економија и е во коренот на политиката на земјата. Речиси сите Швајцарци купуваат намирници во кооперативни продавници и многу од нив имаат сметка во кооперативна банка.
Најголемиот производител на добиточна храна, најголемата компанија за споделување автомобили, па дури и делови од јавните медиуми се организирани како задруги. Само задругите во Нов Зеланд создаваат повеќе работни места на 100 жители отколку во Швајцарија.
„Мигрос“ е организирана како кооперативна компанија. Има речиси 100.000 работници кои прават сè, од прашок за бебиња до пекарски производи што се продаваат во супермаркетите. Но, што е тоа што ги разликува задругите од другите компании?
Во задругите секој член има еднаков глас. Како и во политиката, важи принципот „еден човек, еден глас“. Задруга значи здружување на оние кои имаат заеднички цели. Добивката што ја остваруваат кооперативните друштва се распределува подеднакво меѓу нивните членови и се инвестира.
Одредени кооперативни иницијативи, како што е француската земјоделска задруга „Лонго Маи“, која е формирана во 70-тите години на минатиот век, проникнуваат во сите области на животот.
Менаџерите и другите вработени во швајцарскиот синџир супермаркети „Coop“ се практично соседи и кооперативноста ги проникнува сите аспекти од нивниот живот. Таквиот начин на живот им се исплатеше. На станбените задруги им се гарантираат ниски кирии, поради што домувањето сè уште е цел на многу задруги. Достапното домување во посакуваните делови на урбаните средини, особено во Цирих, е последица на задругите.