Неодамнешните трговски договори на Америка се само привремено олеснување

Конечно може да се види одредена резолуција за два од споровите што ги има Доналд Трамп со американските трговски партнери. Објавени се првите верзии за трговското примирје меѓу САД и Кина и финализирање на USMCA (ажурирање на договорот за слободна трговија со Северна Америка со Канада и Мексико – НАФТА). И двата договори ќе помогнат во ублажувањето на штетата направена на два од најинтензивните трговски односи во светот. Но, тоа е обесхрабрувачки ниска пречка за успех, напиша „Фајненшал тајмс“ во едиторијалот.

Со овој претседател, сите комуникации треба да бидат скептични. Целосните детали за договорот меѓу САД и Кина не се објавени, а се нагласува само како прелиминарен договор за скромна деескалација на тензиите додека продолжуваат поинклузивните и тешките разговори. Во меѓувреме, потпишувањето на УСМЦА беше одложено накратко, како резултат на забелешките на Мексико за детали во американското законодавство за кои ќе се бара одобрување од конгресот на демократите.
Во најдобар случај, двата договори ќе траат. Ова не е гаранција дека Трамп ќе се воздржи од саботирање на трговијата на кој било друг начин. Договорот USMCA сам по себе содржи клаузула за преглед и прекинување, доведувајќи го бизнисот во неизвесност по само неколку години.

Договорот со Кина се чини дека ќе реши некои од зголемувањата на царините и ќе спречи нови, но има свои проблеми. Ветувањата на Кина за почитување на правата од интелектуална сопственост би можеле брзо да станат причина за нова царинска војна доколку Вашингтон прогласи незадоволство од почитувањето на Пекинг кон своите обврски. Уште полошо е ветувањето на Кина да купи соја и 40 милијарди американски земјоделски производи. Целите за купување земјоделски производи, потсетувајќи на социјалистичките петгодишни планови, се спротивни на традиционалната улога на Вашингтон како бранител на слободните пазари. Иронично, Пекинг останува тој што треба да изврши притисок за квоти за исполнување на условите на пазарот.

Со Трамп, владата на САД се однесува повеќе како на аукционер, отколку на некој што создава и спроведува правила со кои приватниот сектор може да тргува и да просперира. Ова рефлектира примитивно разбирање на трговијата, при што билатералните суфицити – извоз на повеќе производи во странство отколку што Американците увезуваат за возврат – се означени како победи. Во меѓувреме, намалувањето на трошоците за прекугранична трговија со согласување за меѓусебно обврзувачки правила е анатема за претседателот кој ја става Америка пред сè.

Трговската стратегија на Трамп неизбежно ќе пропадне дури и по негови услови. Отстранувањето на билатералниот трговски дефицит значи само пренесување на други трговски партнери, доколку Американците трошат повеќе отколку што произведуваат. Трговскиот суфицит на Виетнам со Соединетите држави, на пример, се зголеми откако извозниците во Америка пронајдоа прибежиште таму од трговската војна со Кина.

Исто така, Вашингтон ќе има потешкотии да ги спроведува правилата на другите држави што нема да ги следи. Најдобар начин да се поттикне Кина да го подобри третманот со интелектуална сопственост е да покаже дека сопствените технолошки компании можат да ги искористат предностите на глобалните правила.

Глобалниот налог за трговија не беше совршен дури и пред да дојде Трамп. Жалбите за непочитување на интелектуалната сопственост во Кина беа легитимни, иако во САД има обвиненија за прекумерна заштита на патенти и авторско право. Некои работници и заедници се погодени од забрзаното економско реструктуирање охрабрено од глобализацијата.

Но, Трамп додаде нови проблеми без да ги поправи старите. УСМКА е пред сè и основно малку преработена верзија на НАФТА. Примирјето со Кина во најдобар случај ја деескалира сопствената трговска војна на Трамп. Сепак, овие зделки се подобри од ништо. Уште подобро би било да се избегне почетната неизвесност.

 

Забрането превземање на содржината без претходна согласност од редакцијата на БанкоМетар.мк