Природните ресурси во Нигерија, Нигер и Демократска Република Конго можат да станат клучен фактор за просперитетот на овие земји доколку се искористат и ефикасно се управуваат.
„Овие три земји практично ги претставуваат двете различни лица на африканскиот развој. Нигерија е втората најразвиена земја во Африка, за разлика од Нигер и Демократска Република Конго, кои по природа би можеле да бидат едни од најбогатите земји во светот, но всушност се најсиромашни“, коментираат експертите.
Според нив, колку и да е развиена една економија, ако нема наменски напор за подобра распределба – на пристап до услуги, работа, образование и квалификација, тогаш големи сегменти од нејзината територија остануваат исклучени од националниот голем економски развој. Така е примерот на Нигерија, каде што има екстремна сиромаштија во сите делови.
Она што е заедничко за Африка во моментов, вклучувајќи ги Нигерија, Нигер и Демократска Република Конго, е неизвесноста предизвикана од неизвесноста каде ќе се движат Европската унија и европските институции кога ќе се формираат и избираат раководните тела.
„Продлабочувањето на трговската војна меѓу САД и Кина е исто така важен фактор. Сето ова се одразува на начинот на управување со овие африкански земји, но не во насока на повеќе или помалку транспарентност, туку кому тие обезбедуваат ресурси, така што во овој момент на длабок пресврт, како што е за Африка 2024 оваа година, повеќе лесно се појавуваат“, коментира експертот за меѓународен политички развој. И додаде дека Нигерија е земја која ги доживува сите превирања и може да се користи не само како пример, туку и како извор со своето економско знаење за потребите на африканскиот континент, различно од она што другите партнери – од Кина, Индија , Глобалниот север – ѝ го нудат на Африка.
Нигер е седма најсиромашна земја, иако меѓу главните извозници на ураниумска руда, ретки метали и минерали „се што може да ја збогати оваа земја“.
Експертите го наведуваат примерот на Јужен Судан, најмладата членка на ОН – од 2011-та година, кој моментално нема БДП поголем од 500 долари по човек, а „тој е катастрофално мал“.